کلاس سال 83: بررسی فیلم هند نتفلیکس
موضوعی که بالقوه برنده است ، به صرف یک بهانه برای وارد کردن خشونت تلطیف شده ، با مجریانی که با خستگی به سمت نتیجه گیری داستان پیش می روند ، خلاصه می شود. عنوان نت فلیکس به دلیل سبک و نوشتار قابل توجه نیست.
کلاس سال 83 ، از سال 2020 و موجود در نتفلیکس ، داستان افسری را که به سمت مدیر آکادمی پلیس در ناشیک تنزل یافته است ، بیان می کند. ویجی سینگ (بابی دیول) به شدت نیاز به بازگشت به وظیفه و مبارزه با جرایم سازمان یافته در بمبئی ، تحت کنترل عمر کلسکار (Adesh Bharadwaj) دست نیافتنی دارد. در از سرگیری عملیات ، او فراتر از قانون و سیستم است و پنج دانش آموز را با بدترین نتیجه در آزمون ها و آموزش از آکادمی جذب می کند. وسواس او نسبت به رئیس دنیای زیرین او را وادار می کند تا از نقشی که مقامات مافوق برای وی تعیین کرده اند چشم پوشی کند و او شروع به یک سری محاصره ها و حملات هدفمند علیه پیوندهای حیاتی با تجارت اسلحه و مواد مخدر کالسکار کند.
کلاس سال 83: پایه های داستان به طور مثر ظاهر نمی شوند
این فیلم شامل یک ایده اساسی از تأثیر بزرگ ، متشکل از یک مسیر رستگاری برای یک قهرمان داستان است که با محدودیت ها و انتخاب های جسورانه ای دست و پنجه نرم می کند ، که در نقطه مقابل نظم و اقتدار قرار دارد. توطئه ای که نوید می دهد پر از چرخش های غیرمنتظره و افشاگری های بزرگ باشد ، کاملاً متکی به یک مفسر اصلی لایه ای ، که می توانیم با او همذات پنداری کنیم. در همین حال ، سربازان بالقوه انتخاب شده توسط آکادمی باید یک حکم از پیش تعیین شده را تحمل کنند ، سرنوشتی نامطلوب که فقط در صورت تلاش برای عبور از مرزهای ساختار ممکن است به وجود بیاید. عناصر بالقوه برنده ، که با نوشتن تأثیر بسیار کم برخورد می کنند. تحولات اجباری ، شتابزده و بدون رزرو براکت های خوب برای هر یک از شخصیت های اصلی فیلم است.
رئیس یک قوچ که می خواهد اهداف و مأموریت های ثانویه را بدون برخی از مجوزها انجام دهد و پنج پسر - که هنوز آموزش نظامی را به پایان نرسانده اند - آماده هستند که خود را برای یک خیر بیشتر و یک دستور بازگرداندن به خیابانهای بمبئی فدا کنند. دامنه وقایع می تواند به حداکثر میزان درگیری برسد ، اما کلاس 83 فقط به یک داستان جدا می شود ، داستان جداگانه ای را می گوید که تمام مراحل ممکن را می سوزاند تا به مبارزانی که با جنایتکاران پیوند می خورند پیوند بخورد. گفتگوهایی که انجام می شود بسیار کودکانه ، جنب و جوش است و به مهمترین گذرگاه های جنگ صلیبی آنها علیه فساد و جهان زیرین کمک نمی کند.
مفسران در دستگاه فنی ضعیف نگهداری می شوند
کارگردان Atul Sabharwal است ، که به طور دقیق نقشه ای را مطالعه نمی کند ، که از خطی بودن آن ، می تواند در یک مسیر کاملاً چشمگیر زمین حاصلخیزی پیدا کند. با کمی تلاش کارگردان در گسترش یک جنگ شهری با پتانسیل بسیار زیاد ، باورنکردنی باقی می ماند ، اما در این مورد تحت تأثیر کوتاه مدت فیلم - ما در حدود 95 دقیقه ایستاده ایم - با چهره های اصلی و آنتاگونیست ها به لکه ها تبدیل می شوند و یک خفیف و تقریبا بداهه دوربین ها فقط به دنبال جزئیات آشکار خشونت آمیز هستند ، بدون اینکه بخواهند رابطه علت و معلولی را به خوبی شرح دهند ، در آن قهرمانان بالقوه بی عیب و نقصی درگیر شوند که باید لباس هایشان را با خون خراب کثیف کنند.
در سطح فنی ، نقایص بی شماری را مشاهده می کنیم ، از جمله عکاسی تک رنگ آزار دهنده ، برخی از عکس های ایجاد نشده و انتخاب های کارگردانی که جهت گیری تلویزیونی قوی را به یاد می آورد. ما شاهد یک روند غیرمعمول ، جدا شدن بین تماشاگر و رویدادهای انفجاری فزاینده ای هستیم که پر از آسیب های رو به رشد است. جرقه خاموش نمی شود و این منجر به دید منفعل می شود که باعث ایجاد ناراحتی می شود. کلاس سال 83 "من دوست دارم باشم اما نمی توانم" گاهی اوقات طاقت فرسا است ، که به درستی از یک مدل استاندارد طرح جنگ شهری برای ارائه شخصیت های سه بعدی فدای عمل سو properly استفاده نمی کند. چیزی واقعاً نابخشودنی.
