جدیدترین اخبار

MeTooxploitation: بررسی Black Christmas (یکی از سال 2019)

MeTooxploitation: بررسی Black Christmas (یکی از سال 2019)
بررسی ها | 06/03/2020 | توسط کوانتوم تارانتینو
با این تأخیر که می توانید با گفتن "وسایل عبور نکرد" فقط تا یک نقطه خاص پنهان شوید زیرا کریسمس فقط یک بار در سال می آید و تقریباً هرگز در ماه مارس نمی آید ، در اینجا ما در مورد یک فیلم صحبت می کنیم که در ماه دسامبر اکران شد و به آن می گویند کریسمس سیاه بازسازی دوم (اولین ساخته شده در سال 2006 ، به نویسندگی و کارگردانی دستیار کارگردان Final Destination 3 و با بازیگران تقریباً منحصر به فرد از مجموعه های تلویزیونی مخصوص کودکان: یک موفقیت باورنکردنی در گیشه ، منتقدان دست هایشان را پوست کردند ، دیوانه نیستند من آن را به یاد می آورم!) ، گفتم ، بازسازی دوم یک کلاسیک از دهه 70 ، نیمه فراموش شده و سپس دوباره کشف شده ژانر اسلشر که با عنوان (کمیک نابینای رنگی) یک کریسمس قرمز خون ، کریسمس سیاه '19 نیست اسلش کلاسیک و شما بلافاصله آن را درک می کنید.
بدون آزار و اذیت تریلر ، که هنوز هم یک نمونه گرانبها از هنر ظریف سنتز یک فیلم کامل ، طرح ، پیچ و تاب ، نتیجه گیری و حتی شات نهایی است ، فقط در دو دقیقه و 40 ثانیه ویرایش - فقط به پوستر نگاه کنید: نه یک چهره از دختری که از درد پاره شده است ، و نه چهره دختری از وحشت فلج شده است ، نه یک قلم موی خون چکیده و حتی نقاب قاتل وظیفه ، اما چهار زن زن از سر تا پا قاب گرفته ، قوی و با اعتماد به نفس ، مسلح ، عصبانی و آماده نابودی پدرسالاری است. بیش از یک وحشت ، به نظر می رسد اولین آلبوم یک گروه دختر است که تمام ارتباطات را با این ایده تنظیم کرده است که "ما گروه دختر کلاسیک نیستیم!"

Spice World 2019

Imogen Poots Final Spice است ، قهرمان کلاسیک یک آدم شکن: او سفید پوست است ، بلوند است ، قلبی پاک دارد و حتی اگر این اطلاعات هرگز به طرح مربوط نباشد ، او یتیم است. و مهمتر از همه ، او دچار یک آسیب روحی شد: سال قبل ، در طی یک مهمانی در یک خانه برادر ، پسری در میان سکوت برادران و بی توجهی مقامات ، او را دارو و تجاوز کرد. اما Final Spice در این ماجراجویی کاتارتیک تنها نیست ، همزبانی لب با او SJW Spice است ، سیاه پوست متعهد به تمام اهداف درست ، ادویه جوان ، جوانترین و سرگیجه ترین گروه ، Hot Spice ، خوشبختانه ، Nerdy Spice ، چون عینک دارد ، Something Spice ، که در پوستر است و بدون شک در این فیلم نقشی دارد ، اما اگر فقط یک چیز راجع به او بخاطر بیاورم ، و بسیاری از ادویه های دیگر بدون نام و در نتیجه بدون شخصیت شوکه می شوم. آنها برای تعطیلات کریسمس و صرفه جویی در هزینه های اضافی توسط یک قاتل مرموز کلاه دار در یک دانشگاه خالی از سکنه هدف قرار می گیرند.
پس چه کسی مخفی شده است ، پس از حدود سه دقیقه (و یا در 61 ثانیه اگر در حال تماشای تریلر هستید) زیر کلاه قاتل مشهود است و این شرمساری بزرگی است زیرا اگر در کریسمس سیاه سال 74 یک شهود واقعاً جالب وجود داشت ، انتخاب هرگز هویت و انگیزه قاتل را طبق اصل جاودانه ای که هیچ چیز یک نویسنده فیلمنامه نمی تواند بنویسد به اندازه تخیل بیننده ترسناک نخواهد بود. اما اولویت ها ، همانطور که به زودی مشخص خواهد شد ، سایر موارد هستند.

قطعا

این یک فیلم پر از تناقض است ، کریسمس سیاه ، و وقتی می گویم کامل منظورم فقط یک فیلم است که با این وجود برای از بین بردن روز شما کافی است: این یک وحشت PG-13 است.
این گفته می شود این فیلمی است که متعهد به گفتن در مورد مردن است ، اما مدت زمان بسیار نامعقولی را صرف ساختن آنها می کند تا به جای اینکه آنها را بکشند ، صحبت کنند ، یک قطره خون نشان نمی دهد ، به دنبال وحشت نیست ، حتی به دنبال آن نیست. او که ترسیده است با اکثر قتلهای خارج از صحنه (!!!) سر و کار دارد و تمام خشونت هایی را که قادر به انجام آن است در چند صحنه و یک نزاع نهایی با برنامه نویسی ضعیف متراکم می کند. عمدتا به این دلیل که بلوم هاوس ، خانه سازنده ای که با خنثی کردن فیلم های ژانر کم بودجه اما خوش ساخت که در آن از آزادی مطلق کارگردانان خود نامی بر سر زبان ها انداخت ، آزادی مطلق را به کارگردانی سپرد که واقعاً به ساخت فیلم اهمیت نمی داد جنسیت

کریسمس سیاه ، مسلماً ، جزوه ای فمینیستی است که در برابر مردانگی سمی ، زن ستیزی نهادی و تبعیض جنسیتی سرک می کشد. که صحبت از خواهرخواندگی ، همبستگی ، رضایت ، فرهنگ تجاوز به عناصر خاص این پدیده است ، متأسفانه گسترده و علیه آن بسیار کم است ، از خشونت جنسی در دانشگاه های آمریکا. و هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت ، من آن را به صورت کپلاک تکرار می کنم تا کاملاً روشن شود ، اگر این کار را درست انجام دهد هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت. اگر کاراکترها را مجبور نکرده است که منحصراً برای شعارها یا توضیحات صحبت کنند ، اگر زحمت خود را برای گفتن یک داستان احمقانه کم آورده بود ، اگر به طور برنامه ریزی شده تصمیم نگرفته بود از همه ثبت نام ها به جز ثبت نام در سینما استفاده کند.

بچه های خوبی که شعر یاد گرفته اند

از آنجا که یک سینمای ژانری که سیاسی هم باشد وجود دارد ، ما هر ساله نمونه های عالی جدیدی (و در این کشور) داریم

۲۹

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

هسته ای: نقد و بررسی فیلم توسط کاترین لینستروم

Bif & st 2020 - هسته ای: نقد و بررسی فیلم توسط کاترین لینستروم
درام رمزآلود و ناراحت کننده انگلیسی که توسط کارگردان با همکاری دیوید-جان نیومن نوشته شده دارای یک نمایش ملی است

خشونت وحشیانه ای که توسط پسری خشن علیه مادر انجام شده است. دختری که موفق می شود مادرش را از وحشیگری برادرش نجات دهد و با او فرار کند. این پیشگفتار تکان دهنده هسته ای است که در جشنواره بین المللی فیلم Bif & st - Bari به کارگردانی کاترین لینستروم و با بازی امیلیا جونز ، سیه نا گیلوری ، الیور کوپراسمیت و جورج مک کی (ستاره سام مندز 1917) در رقابت ارائه شده است.

اما جوان ، که در گذشته نیز از خشونت برادرش رنج برده بود ، با مادر زخمی خود به مکانی منزوی احاطه شده توسط طبیعت بی پایان اما جایی که یک نیروگاه هسته ای مزاحم از آن دور است ، فرار می کند. این دو قبل از اینکه بفهمند با آینده خود چه می کنند ، در یک خانه متروکه پناه می گیرند. در حالی که مادر دردمند و مبهم تر از آن است که عمیقا در روح خود بخوابد ، اما با یک پسر خوب دوست می شود که دنیا را صعود می کند و از بالاترین و خطرناک ترین مکان ها بالا می رود و با او می تواند ترس خود را برای مدتی کنار بگذارد و درد و رنج. به نظر می رسد نیروگاه هسته ای ، بسیار بی رحمانه با هاله ای از مرگ که در خود دارد ، اما (Emma) را که تقریباً شیفته آن است ، به خود جلب می کند. این کارگردان توضیح داد: "این استعاره از وحشیگری است که در میان زیبایی یک منظره باشکوه قرار دارد - نیروگاه متروکه واقعاً در ولز که فیلمبرداری آن انجام شده وجود دارد - بنابراین این صحنه نقشی عظیم در فیلم بازی کرد." ، فیلمنامه نویس با دیوید جان نیومن ، برای مخاطبان Bif و خیابان.

هسته ای - تمثیل یک درام خانوادگی
یک ریتم طاقت فرسا ، جوهای غیرضروری پرهیجان برای بیان یک درام عمیق و غیرقابل گفتن. هاله ای از رمز و راز تمام طول فیلم را تا وضوح فیلم که از طریق دو پیچ و تاب تا حدودی قابل پیش بینی اتفاق می افتد ، در بر می گیرد. این کارگردان بر روی درد تمرکز دارد و به دلایل غیرقابل جبران و عللی که منجر به چنین حرکات عجولانه می شود ، فضای کمی باقی می گذارد. "ما نمی خواستیم این داستان را از نظر اجتماعی تعریف کنیم اما با استفاده از تمثیل" ، در حقیقت ، دو فیلمنامه نویس فیلم را روشن کرد. با این حال ، این به کمی شناسایی با شخصیت های اصلی منجر می شود ، دو زن جراحت جبران ناپذیر از زندگی ، که ما آنها را در طول فیلم می بینیم که عذاب می کشند و نمی توانند وضوح لازم برای یافتن یک راه حل مشخص را داشته باشند. همانطور که در کابوسی که نمی توانند از آن بیدار شوند و در آن حرکات به کندی انجام می شود همانطور که در نبود نیروی جاذبه ، مادر و دختر قادر به واکنش نیستند ، آنها همچنان در یک برزخ ناراحت کننده زندگی می کنند ، مانند تعلیق لحظه ای زندگی. در حقیقت ، مادر بینایی مکرر از یک زن آسیایی را مشاهده می کند که او را مشاهده می کند ، با او به طور رمزگونه صحبت می کند ، او را به سمت خود می خواند ، در حالی که اما درک می کند که بازگشت برادرش نزدیک است و متحجر باقی مانده است ، حتی از کمک پدر دورش خودداری می کند.

همچنین Bif & st 2020 - مسابقه را بخوانید: بررسی فیلم با کیرا نایتلی

هسته ای - داستان بین یک مادر و یک دختر
با این حال ، شناخت به مهارت دو بازیگر برجسته Sienna Guillory و Emilia Jones و به ویژه به مورد دوم ، دختری که فیلم با تفسیر شدید و عذاب آور پشتیبانی می شود ، می رسد. "برای من دشوار است که در مورد شخصیت های اصلی به عنوان شخصیت صحبت کنم زیرا آنها چنان افراد واقعی شده اند که به نظر من می رسد قبلاً آنها را شناخته ام و آنها را می شناسم - کارگردان توضیح داد - در واقع این یک داستان بین یک مادر و یک دختر است ، داستان رابطه آنها که همچنین رابطه جدایی است که از طریق آن مادر اجازه می دهد دخترش زن شود. "

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

کلاس سال 83: بررسی فیلم هند نتفلیکس

کلاس سال 83: بررسی فیلم هند نتفلیکس
موضوعی که بالقوه برنده است ، به صرف یک بهانه برای وارد کردن خشونت تلطیف شده ، با مجریانی که با خستگی به سمت نتیجه گیری داستان پیش می روند ، خلاصه می شود. عنوان نت فلیکس به دلیل سبک و نوشتار قابل توجه نیست.

کلاس سال 83 ، از سال 2020 و موجود در نتفلیکس ، داستان افسری را که به سمت مدیر آکادمی پلیس در ناشیک تنزل یافته است ، بیان می کند. ویجی سینگ (بابی دیول) به شدت نیاز به بازگشت به وظیفه و مبارزه با جرایم سازمان یافته در بمبئی ، تحت کنترل عمر کلسکار (Adesh Bharadwaj) دست نیافتنی دارد. در از سرگیری عملیات ، او فراتر از قانون و سیستم است و پنج دانش آموز را با بدترین نتیجه در آزمون ها و آموزش از آکادمی جذب می کند. وسواس او نسبت به رئیس دنیای زیرین او را وادار می کند تا از نقشی که مقامات مافوق برای وی تعیین کرده اند چشم پوشی کند و او شروع به یک سری محاصره ها و حملات هدفمند علیه پیوندهای حیاتی با تجارت اسلحه و مواد مخدر کالسکار کند.

کلاس سال 83: پایه های داستان به طور مثر ظاهر نمی شوند

این فیلم شامل یک ایده اساسی از تأثیر بزرگ ، متشکل از یک مسیر رستگاری برای یک قهرمان داستان است که با محدودیت ها و انتخاب های جسورانه ای دست و پنجه نرم می کند ، که در نقطه مقابل نظم و اقتدار قرار دارد. توطئه ای که نوید می دهد پر از چرخش های غیرمنتظره و افشاگری های بزرگ باشد ، کاملاً متکی به یک مفسر اصلی لایه ای ، که می توانیم با او همذات پنداری کنیم. در همین حال ، سربازان بالقوه انتخاب شده توسط آکادمی باید یک حکم از پیش تعیین شده را تحمل کنند ، سرنوشتی نامطلوب که فقط در صورت تلاش برای عبور از مرزهای ساختار ممکن است به وجود بیاید. عناصر بالقوه برنده ، که با نوشتن تأثیر بسیار کم برخورد می کنند. تحولات اجباری ، شتابزده و بدون رزرو براکت های خوب برای هر یک از شخصیت های اصلی فیلم است.

رئیس یک قوچ که می خواهد اهداف و مأموریت های ثانویه را بدون برخی از مجوزها انجام دهد و پنج پسر - که هنوز آموزش نظامی را به پایان نرسانده اند - آماده هستند که خود را برای یک خیر بیشتر و یک دستور بازگرداندن به خیابانهای بمبئی فدا کنند. دامنه وقایع می تواند به حداکثر میزان درگیری برسد ، اما کلاس 83 فقط به یک داستان جدا می شود ، داستان جداگانه ای را می گوید که تمام مراحل ممکن را می سوزاند تا به مبارزانی که با جنایتکاران پیوند می خورند پیوند بخورد. گفتگوهایی که انجام می شود بسیار کودکانه ، جنب و جوش است و به مهمترین گذرگاه های جنگ صلیبی آنها علیه فساد و جهان زیرین کمک نمی کند.

مفسران در دستگاه فنی ضعیف نگهداری می شوند

کارگردان Atul Sabharwal است ، که به طور دقیق نقشه ای را مطالعه نمی کند ، که از خطی بودن آن ، می تواند در یک مسیر کاملاً چشمگیر زمین حاصلخیزی پیدا کند. با کمی تلاش کارگردان در گسترش یک جنگ شهری با پتانسیل بسیار زیاد ، باورنکردنی باقی می ماند ، اما در این مورد تحت تأثیر کوتاه مدت فیلم - ما در حدود 95 دقیقه ایستاده ایم - با چهره های اصلی و آنتاگونیست ها به لکه ها تبدیل می شوند و یک خفیف و تقریبا بداهه دوربین ها فقط به دنبال جزئیات آشکار خشونت آمیز هستند ، بدون اینکه بخواهند رابطه علت و معلولی را به خوبی شرح دهند ، در آن قهرمانان بالقوه بی عیب و نقصی درگیر شوند که باید لباس هایشان را با خون خراب کثیف کنند.

در سطح فنی ، نقایص بی شماری را مشاهده می کنیم ، از جمله عکاسی تک رنگ آزار دهنده ، برخی از عکس های ایجاد نشده و انتخاب های کارگردانی که جهت گیری تلویزیونی قوی را به یاد می آورد. ما شاهد یک روند غیرمعمول ، جدا شدن بین تماشاگر و رویدادهای انفجاری فزاینده ای هستیم که پر از آسیب های رو به رشد است. جرقه خاموش نمی شود و این منجر به دید منفعل می شود که باعث ایجاد ناراحتی می شود. کلاس سال 83 "من دوست دارم باشم اما نمی توانم" گاهی اوقات طاقت فرسا است ، که به درستی از یک مدل استاندارد طرح جنگ شهری برای ارائه شخصیت های سه بعدی فدای عمل سو properly استفاده نمی کند. چیزی واقعاً نابخشودنی.

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

دانلود فیلم عشق ، تضمین شده: نقد و بررسی کمدی رمانتیک نتفلیکس

دانلود فیلم عشق ، تضمین شده: نقد و بررسی کمدی رمانتیک نتفلیکس
از 3 سپتامبر در Netflix ، عشق ، تضمین شده یک کمدی عاشقانه است مانند بسیاری دیگر.

Netflix دوباره تلاش می کند. و مطمئناً این آخرین بار نخواهد بود. با عشق ، تضمین شده - که از 3 سپتامبر در سیستم عامل موجود است - بازگشت تا در مورد عشق و روابط عاشقانه ای که در بعیدترین شرایط بوجود می آیند صحبت کند. این بار برای کارگردانی این عملیات بدون شکست مارک استیون جانسون ، کارگردان سابق فیلم های تستوسترونیک بیشتر مانند Daredevil (2003) و Ghost Rider (2007) است. این که کارنامه او به خصوص خوب پیش نرفته است نیز می تواند از امضای این فیلم جزئی فهمیده شود که قطعاً بلند پروازانه تر از محصولات برجسته آن نیست.

در بازیگران ، دو چهره نیمه شناخته شده از اواخر دهه نود کمدی و تلویزیون اخیر. به ترتیب در نقش های سوزان ویتاکر و نیک ایوانز ، راشل لی کوک (مرا ببوس ، 1999) و دیمون وایانز جونیور ("مربی" دختر جدید) وجود دارد. این دو لحن زیبایی روی صفحه دارند و دو نقش را بازی می کنند که سرنوشت آنها در عنوان اعلام می شود. هر دو لباس های شخصیت ها (و فیلم ها) قبلاً استفاده شده را با موفقیت بیشتری می پوشند ، اما آنها این کار را با لطف خاصی انجام می دهند ، یکی ، با شکوه و شکوه یک حرفه 40 ساله و دیگری با جذابیت تازه و خودپسند.

عشق ، تضمین شده: پیدا کردن و دوست داشتن یکدیگر در زمان برنامه ها
عشق سینماگرا تضمین شده است

سوزان وکیلی است که تمام تلاش خود را برای دفاع از ضعیف ترین افراد انجام می دهد: او از او قویتر است ، تحمل هیچ ظلمی را ندارد. این روحیه نوع دوستی ذاتی ، او را به سمت غفلت از زندگی شخصی اش سوق می دهد ، خصوصاً از نظر اقتصادی و احساسی. او که توسط دستیاران دنیس (لیزا دوروپت) و روبرتو (شان آمسینگ) پشتیبانی می شود ، سعی می کند فاجعه بزرگ را در دفتر حقوقی خود مهار کند. علاوه بر این ، زنان از یک ناامنی خاص مصون نیستند ، که آنها را به نقص دوست داشتنی تماشاگران (و تماشاگران) نزدیک می کند.

یک روز ، در دفتر سوزان ، نیک می رسد ، پزشکی زیبا که تصمیم دارد از یک برنامه عاشقانه رمانتیک شکایت کند ، عشق تضمین شده است ، زیرا - با وجود رسیدن به رقم قابل توجه تقریباً هزار قرار ملاقات ، او یک جفت روح پیدا نکرده است. خلاصه اینکه عشق به هیچ وجه تضمین نمی شود. شاهکاری که نیک از سوزان می پرسد کمی بعید به نظر می رسد ، اما - بر خلاف مشتریان عادی او - دکتر مایل به پرداخت هزینه است. بدین ترتیب تحقیق عجیبی در مورد عادات احساسی نیک آغاز می شود که باعث می شود قهرمان داستان کم کم جذابیت خود را احساس کند.

به طور کلی ، عشق ، تضمین شده انتقادی از کسانی نیست که از طریق برنامه شریک زندگی یا شریک زندگی خود را پیدا می کنند. در واقع ، این روش ملاقات توسط خواهر قهرمان داستان (کیتلین هاودن) مثبت توصیف شده است که پس از ملاقات آنلاین با مرد رویای خود ، با خوشحالی ازدواج کرد. نگران نباشید ، عشق ، تضمین شده می آموزد که ما می توانیم در مسابقات ترکیبی با کسی که می داند چه الگوریتم هایی را تجربه کنیم ، لذت ببریم ، اما عشق واقعی همیشه آماده است تا ما را غافلگیر کند.

کمدی ای که از قبل دیده شده بازی می کند
عشق سینماگرا تضمین شده است

یک زن شغلی مقاوم در برابر عشق ، یک لیسانس بی پروا که احساسات را کنار گذاشته است. یک جلسه اتفاقی و یک داستان جدید که شکوفا می شود. این طرح اکثر کمدی های احساسی است که حداقل برای مدت ده سال تولید شده اند و چه کسی می داند چرا ، همچنان به کار خود ادامه می دهد. شاید به این دلیل که در جامعه امروزی این حقیقت وجود دارد که فضای کمتری برای رمانتیسم باقی مانده است ، به عنوان تابعی از بهره وری مفرط یا رویای فردی "موقعیت سازی". همچنین درست است که بسیاری در برابر پیوند مقاوم هستند و ترجیح می دهند از زندگی مجردی لذت ببرند. عشق ، تضمین شده دارای دو شخصیت است که دقیقاً این کلیشه ها را منعکس می کند ، زیرا نیک - اگرچه با هزار زن متفاوت بیرون می رود - نمی خواهد چیزی درباره عشق بداند.

این فیلم با سازوکار کلاسیک "کل جهان از عشق پیروی می کند" ، این دو فرد را به یک بعد زن و شوهر بازمی گرداند ، و برای بینندگان ناراضی احساسات را توضیح می دهد که هرگز برای تغییر عقیده دیر نیست. یک پایان امیدوار کننده که ایده خوشبختی را در سرزمین مشترک زن و مرد قرار می دهد. البته ، نه یک پیام انقلابی ، بلکه دقیقاً در عادی بودن آن م effectiveثر است. با این حال ، حتی کمدی با کیفیت بالا نشان داد که این ژانر به مدل های جدید (مانند مجرد بودن و شاد بودن) نیز باز شده است ، به همین دلیل Love، Guaranteed نه تنها یک فیلم متوسط است ، بلکه بسیار "کلاسیک" است . ناگفته نماند ارتجاعی است.

عشق ، تضمین شده: در پایان
بازگشت خوشایند ، هیتر گراهام ، که عاشق ، تضمین شده ، در نقش تامارا تیلور ، صاحب شرور برنامه ای که عنوان آن را به فیلم می دهد ، بازی می کند. این بازیگر پیش از این در فیلم کمدی اخیر Netflix به نام Desperados (که شخصیت اصلی آن ، از جمله بازیگران فیلم New Girl ، مانند Nick-Sean Amsing) است ، در یک کمئو کار کرده است. با وجود گراهام همیشه کمی از همین نقش را در این فیلم ها بازی می کند.

برای بقیه ، rom-com مارک استیون جانسون دقیقاً مانند ساعت کار پیش می رود و به همه قرارهای قبلی احترام می گذارد. هیچ چیز باعث تفاوت فیلم با فیلم های دیگر نمی شود ، اگر رویکرد مستقیم تری به برنامه های همسریابی نباشد. این برای ساخت عشق ، تضمین شده یک فیلم قابل توجه کافی نیست ، اما از هدفی که احتمالاً برای آن تصور شده است کم نمی کند: اجازه دادن به مردم برای صرف 90 دقیقه جدایی ، برای یادآوری آنها که عشق در گوشه گوشه است. یا حداقل این چیزی است که سینما مرتباً تکرار می کند.

منبع :

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

میلا (مله): نقد و بررسی فیلم توسط کریستوس نیکو

میلا (مله): نقد و بررسی فیلم توسط کریستوس نیکو
Mele توسط کریستوس نیکو در هفتاد و هفتمین جشنواره فیلم ونیز معرفی شد.

حافظه ، خاطرات ، توانایی آزاد بودن ، ظاهراً شخصیت های اصلی Mele ، فیلمی از کریستوس نیکو هستند که فیلمی را ارائه می دهد که از لحاظ فرم به لحاظ محتوایی بسیار ظریف است و از نظر روایی ، ابعادی کاملاً جدید را در بر می گیرد. و نشانه شناختی
کمدی؟ یک درام؟ فیلمی استعاری متصل به فلسفه ، به امر اجتماعی؟ یا شاید کسی که نکوهشی ذاتی در زندگی مدرن را پذیرفته است ، جامعه ای که توسط روبناهای ظالمانه و سبک زندگی مصرف گرایانه حاصل شده است؟
مضامین بسیاری از احساسات در Mele است ، که در Aris Servetalis یک قهرمان بسیار تأثیرگذار است ، در ساختن شخصیت خود ، به طرز باورنکردنی انسانی ، لمس کننده ، با سبکی در زیر خطوط که هر دو م comلفه کمیک فیلم را افزایش می دهد ، عالی است. یکی غم انگیز
مبتلا به نوعی فراموشی متصل به یک همه گیر جهانی ، گمشده در یونان که عکس زیبای بارتوز سوینیارسکی پادشاهی از بتن و سایه ها را ایجاد می کند ، یک آگورای کلاستروفوبیک ساخته شده از سکوت و رنگ های سربی ، تیره ، او گمشده و کنجکاو به نظر می رسد.

مله بین فلسفه و اگزیستانسیالیسم حرکت می کند
مل با داشتن یک بازیگر از سطح مطلق ، و دارای دو چهره متضاد از یک زنانه است که هم نجات و هم مسئله ساز است ، هم قدرت و هم آسیب پذیری ، صوفیه جورگوواسیلی و آنا کالائیتزیدو ، مله باعث می شود که او یک کار نامحدود باشد ، هم شایستگی و هم نقص بیشتر. مهم.
در حقیقت ، درک پیام نیکو ، یا بهتر بگوییم درک اینکه کدام یک از مضامین برای وی درست ترین و معتبرترین است ، کدام پیوندها و منابع درست و مناسب ترند و کدام یک دشوار به نظر می رسد.
مطمئناً موضوع حافظه مهمترین و اصلی ترین موضوعی است که به عنوان یک تجربه انسانی و بسیار شخصی درک شده ، اما در عین حال جهانی است.
آیا ما انتخاب می کنیم که چه چیزی را به خاطر بسپاریم یا نه؟ و اگر چنین است ، چه؟ آیا فراموشی نعمت است یا نفرین؟ دردناک ترین و منفی ترین خاطرات چطور؟ آیا آنها واقعاً بی فایده هستند؟
ارتباط با افسانه غار و سیب افلاطون ، با اسطوره های یونانی پر از انسان های فراموشکار و کشتی شکسته و همچنین برخی از افراد برجسته روانکاوی در زمان های مختلف مشهود است ، اما این واقعیت که در چندین مورد قهرمان داستان مجبور به اجرای دستورات و اقدامات از صدای ضبط شده ، ظاهراً خارج از برخی از جهان های dystopian و post-apocalyptic ، به همان اندازه مرکزی است.

Mele یک فیلم بسیار پیچیده است ، گاهی اوقات ممکن است گیج شود
"یادگیری مجدد برای زندگی" در اینجا بیش از هر چیز معنای زندگی با توجه به قوانین و دگم های خاص ، قوانین خاص تحمیل شده از بالا را می یابد. رابطه جنسی ، اجتماعی ، ترس فرد ، تجربیات جدید ، لباس ، حتی چگونگی و چرایی یادآوری اعمال خود ، به یک مسیر اجباری بستگی دارد ، که آریس نمی تواند یا نمی خواهد در برابر آن قیام کند.
او خاطره ای ندارد و بدون داشتن گذشته ، تنها می تواند با اطاعت از این برادر بزرگ امروز ، آینده ای را برای خود تضمین کند. جالبتر اینکه ، این دارو به عنوان درمانی برای همه گیری ارائه شده است.
در Mele همچنین می توانید ببینید که آیا می خواهید با وضعیت هنوز چشمگیر یک کشور ارتباط برقرار کنید ، یونان ، که دیگر نمی داند چه کسی است و چیست ، گذشته خود را از دست داده است ، کشمکش بین میل به اقتدارگرایی و روح آنارشیک کسانی که خواستار آزادی خود
به این تفسیر ، می توان به راحتی زندگی مدرن انسان 2.0 را که برده دگم ها و ریتم ها ، ارزش ها ، آیین های اجتماعی تحمیل شده است ، اضافه کرد: بیرون بروید ، سرگرم شوید ، معاشقه کنید ، با کسی که فراموش می کنید رابطه برقرار کنید ، از چتر نجات بپرید ، عکسهایی بگیرید که با آنها لحظاتی را که کاملاً تجربه نکرده اید به خاطر بسپارید.

فیلمی که مضامین بسیاری را در بر می گیرد یا شاید هیچ کدام
مرگ در اینجا به عنوان بازگشت به واقعیت زندگی ، بلکه همچنین به عنوان یک خاطره ظاهر می شود.
مردگان ما را به اصل چرخه زندگی باز می گردانند ، آنها لنگر غیر قابل پیش بینی دردی هستند که به وجود ما معنا می بخشند. در حقیقت ، درد نیز حافظه است ، ارتباط با عزیزان ، با آنچه در زندگی ما بوده اند ، و این غلبه ، این عملکرد ، به ما امکان می دهد همه چیز را بار دیگر به حافظه تاریخی هلنی متصل کنیم ، و نادیده انگاشتن اصیل پیر بودن را انکار کنیم. و مرگ در جامعه مدرن ، و همراه با همبستگی جلوه گرانه به عنوان شکلی از بقا.
اما کدام یک از این تفاسیر بیشتر وجود دارد یا از اهمیت بیشتری برخوردار است؟ همه و هیچ. این مطمئناً به بیننده کمک نمی کند ، فیلمی که در آن دیالوگ ها نازک است ، و همه چیز به بیان قابل توجه ، به گفته های ناخوشایند چهره و چهره ها رسیده است.
مل هنوز هم از نظر احساسی بیننده را تحت تأثیر قرار می دهد ، او اغلب به خودش لبخند می زند حتی اگر با مالیخولیا باشد ، اثری از خود بر جای می گذارد ، اما شاید او این کار را به روشی نامشخص و ناامن انجام می دهد ، تقریباً به نظر می رسد که می خواهد درباره همه چیز صحبت کند و اغلب خطر این را دارد که در مورد هر چیزی صحبت نکند. اما این خطری است که وی با پایان غافلگیرانه خود را بازخرید می کند.

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

دانلود فیلم جاسوس من: بررسی فیلم با دیو باوتیستا

دانلود فیلم جاسوس من: بررسی فیلم با دیو باوتیستا
فیلمی کاملاً مبتنی بر زوجی است که توسط دیو باوتیستا و کلوئی کلمن تشکیل شده و آماده ارائه سرگرم کننده دوزهای سالم در طول تهیه نقشه ای است که برای اصالت درخشش نداشته باشد.

جاسوس من ، یک کمدی به کارگردانی پیتر سگال است که از 3 سپتامبر در Amazon Prime Video در دسترس است ، کشتی گیر و بازیگر سابق دنیای پرفروش ، دیو باوتیستا ، در نقش JJ ، یک عامل سیا که چیزی جز نمی داند ، حضور دارد. نیروی بی رحم برای انجام ماموریت های محوله. او فوراً توسط مافوق خود تخریب خواهد شد و مجبور خواهد شد که خانواده کیت (پریسا فیتز-هنلی) را تحت نظارت قرار دهد ، مادری که به تازگی در پی مرگ مرموز همسرش به شیکاگو نقل مکان کرده است. دومی درگیر بازوهای سایه دار کشتار جمعی بود ، برادرش مارکز (گرگ بریک) به دنبال کد مخفی برای فعال کردن بمب پلوتونیوم بود. با این حال ، جی جی علاقه خود را به کیت و دخترش سوفی (کلوئی کلمن) ، در شرکت علوم کامپیوتر ناشیانه و ناشیانه ، بابی (کریستن شال) ، تنها متحد قابل اعتماد جی جی در این ماجراجویی افزایش می دهد: یک رابطه ظریف در طول داستان به یک مأموریتی که بالاترین درجه بی احتیاطی را می طلبد.

جاسوس من: کمدی در خدمت کامل بازیگران برجسته است

برای جلب توجه نکردن بر روی یک نقشه ساده ، بسیار سطحی و بدون تأثیر بر نقاط عطف ، جاسوس من ترجیح می دهد به سه نفر از بازیگران واقعاً کاریزماتیک اعتماد کند: دیو باوتیستا در یک سناریوی غیرمعمول برای معیارهای بازیگری خود ، کلوئه کلمن کوچک و معدن غیرقابل کنترل. Kristen Schaal با بالاترین سرعت حرکت می کند تا خنده سالم را برای کل مدت فیلم تضمین کند. رابطه ای که در ساختار اصلی روایی تقویت می شود ، در صحنه با مفسران سرگرم کننده و سرگرم کننده تکرار می شود. شما متوجه تمایل جنون آمیز برای پر کردن صحنه با عبارات خنده دار و کمدی مضراب هستید ، بدون اینکه همه چیز بیش از حد مجبور شود.

این نشانه خود را از فیلمنامه ای گرفته است که اریش و جون هوبر با هم خلق کرده اند و این کلیشه های سینمای اکشن را مسخره می کند: حرکت آهسته در نزدیکی یک انفجار بزرگ ، شوخی های اثر برای کاهش تنش ، عوامل بی نظیر که آنها هرگز آسیب نمی بینند و شرورهای تک بعدی تصویر یک کمدی سبک دل و شوخ را تکمیل می کنند ، که فقط در صورتی که قهرمانان داستان آماده باشند تا بسیاری از تفاوت های ظریف رابطه را کشف کنند ، می تواند به سرعت در بین اقدامات مختلف پیش برود. وقتی می خواهیم یک کودک مشتاق را با یک مثال کامل از یک بازیگر ظاهراً رواقی اما مهربان در زیر سطح قرار دهیم ، احساسات کم نیست.

آدرنالین خالص به استخوان کاهش می یابد ، یک انتخاب وزنی برای افزایش درک ایجاد شده بین شخصیت های اصلی

پیتر سگال (عامل هوشمند - کل آشفتگی ، آخرین هدف کثیف) تهیه کنندگی لحن بر اساس روحیه دانشجویی و کودکی موجود در هر یک از اعضای بازیگر را بر عهده دارد و خود را به فیلمبرداری دو سکانس مهم پر از آدرنالین در مقدمه محدود می کند و در رویارویی نهایی بین جی جی و مارکز: به جای اینکه با ابتکار و هماهنگی بدلکاری ها حیرت زده شوند ، بازی های اکشن باید خود را با یک دیدگاه کودک پسند مواجه کنند. این نوشتار به گونه ای است که گویی داستان را کاملاً از دیدگاه سوفی روایت می کند و قصد برقراری ارتباط با مامور ویژه را دارد. یک انتخاب کاملاً شهودی ، اما با این وجود م toثر برای نمایش جنبه جدیدی از دیو باوتیستا در قلمروهای کمدی خانوادگی.

با قوس تکاملی شخصیت JJ با نهایت ظرافت رفتار می شود ، از این طریق باوتیستا می تواند درگیر فعالیت هایی شود که تفاوت زیادی با برنامه های تعیین شده توسط مافوق خود دارد: سواری در پارک ، اسکیت روی یخ ، رقص های شرم آور در میخانه ها و مشارکت های خارق العاده در مدرسه سوفی تحصیل کرد. برای از بین بردن زره شخصی که همیشه تنها بازی کرده است ، فیلم تمام تلاش خود را می کند تا وجدان عامل را بهم بزند و باعث می شود ارزش های واقعی که می تواند انسان را از ماشین جنگ متمایز کند ، دوباره کشف کند.

منبع :

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

شب در بهشت: نقد و بررسی فیلم Park Hoon-Jung

شب در بهشت: نقد و بررسی فیلم Park Hoon-Jung
شب در بهشت فیلمی از پارک هون-یونگ است که فیلم های ملو و گانگستر را با هم مخلوط می کند ، اما تقریباً از قبل بسته بندی شده است.

آلبرتو باربرا آن را به عنوان یکی از فیلمهای قلب این Venezia ارائه داد 77: شب در بهشت ، با ژانر شدن در ژانر فیلم گنگستر ، در معتبرترین نسخه ای که جشنواره فیلم در آخرین سالهای خود ارائه کرده است ، از رقابت خارج می شود ، سپردن سرگرمی هایی که معمولاً و نه لزوماً متعلق به همتای آمریکایی فیلم پارک هون یونگ بود. این سینمای کره است که چیزی کمتر از استودیوهای آمریکایی ، خود را با هوای تماشایی خود ، روایت خطی اش که به صورت طرح ها و داستان های فرعی طبقه بندی شده است ، با اضافه کردن یک قسمت اکشن متحرک ارائه می دهد که در سینما آسیایی ، از دانش عالی در ساخت درگیری های چشمگیر ، فیزیکی و مسلحانه استفاده می کند.

و اگر یک فیلم کره ای مانند شبه جزیره ، دنباله فیلم تحسین شده قطار به بوسان ، در دوران پس از کوید به گیشه آسیا برود ، در همان راستا است که اثر نوشته شده توسط خود هون جونگ متعلق به یک سینما برای عموم مردم ، در ترسیم طرح های نوشتاری بسیار واضح که این بار ، متأسفانه ، اشاره ای به چیزی دارند که قبلاً از قبل بسته بندی شده متولد شده است.

شب در بهشت - رمانتیک شدن داستان قصه گنگستر در بهشت ، فیلمبردار
در میان اشتباهات و انتقام گروهی از جنایتکاران بی وفا و خالکوبی ، شخصیت اصلی بازیگر Eom Tae-goo با رئیس یک انجمن جنایی که خواهر و خواهرزاده کوچک خود را کشته ، نتیجه را متعادل می کند و او را مجبور به پناه بردن به بانک های یک دهکده کوچک می کند دور از آب و هوای بی نظم شهر ، جایی که می توانید قبل از ناپدید شدن بهبود پیدا کنید. در آنجا ، در جو مسالمت آمیز جایی که می توانید از دست همه فرار کنید ، مرد جوان با ناپایداری ژان یو-بر روبرو خواهد شد و خود را به این دختر و مرگ نزدیکتر او محکم می کند ، تا هنگام محافظت از پوشش او ، از او محافظت کند.

اگر فضای شب در بهشت در پیشگفتار آن نوید تجربه ای پر از دعوا و خونریزی را می دهد ، با بی پروایی در تاریخ می رود که فیلم قبل از اینکه حتی به پایان برسد ، پایان خود را می بیند دو ساعت و ده مشاهده. با متن دادن به رنگها و چراغهایی که در طول فیلم یکسان نخواهد بود ، با تغییر مضمون سازگار می شوند و در عین حال ، مقهور رمانتیک شدن ، احساسی و خیالی فیلمنامه می شوند ، فیلم پارک هون یونگ با استعداد هنری شروع می شود اگرچه در فرمولهای شناخته شده کاهش یافته است ، و سپس سازگار با سبک ، اما مهمتر از همه روایت ، انطباق اثری است که به نظر می رسد قبلاً دیده و جذب شده است ، همانطور که در ارائه آن همانند ارائه آن قابل پیش بینی است.

کلید اصلی Park Hoon-Jungnight در بهشت ، فیلمبردار
عدم وجود شور و نشاط کامل در فیلم که مسیرهای کلاسیک را طی می کند ، روشی از پیش تعیین شده برای روایت داستان انتقام گیری از یک قهرمان خوش اخلاق و جذاب (ضد) ، کامل با یک گانگستر در یدک کش و یک دختر است که شیفته او می شود. بنابراین ، فرصت هایی را که داستان به دست می دهد ، با خط دوگانه کار عاشقانه بازی می کند و این که دقیقاً همتای آن ، که میثاق نامه مرگ را دنبال می کند و ادعا می کند ، مخلوط می شود ، شب در بهشت منجر به جذب کانون های درخت سیب می شود. دلسوزتر از پیش پا افتاده ترین درام احساسی است. یک عرف ، البته با پیوندهای خنده دار و قابل توجه ، که در هر صورت با حق بیرون آمدن بخار دست و پنجه نرم می کند ، قسمت اصلی خود را در خام ترین قسمت ، قسمت اولیه و طولانی - بیش از حد طولانی - قسمت انتهایی نشان می دهد.

بنابراین تمام عیار عشق و جنایت در پارک شب هون-یونگ در بهشت قابل مشاهده و بدون تزیین است. و شاید ، تزیینات ، حتی ثبت شده و محدود ، مفید واقع شده باشد. حداقل این بار

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

Padrenostro: بررسی فیلم کلودیو نوس

Padrenostro: بررسی فیلم کلودیو نوس
نقد و بررسی Padrenostro ، فیلم کلودیو نوس که در ونیز 77 ارائه شد ، با پیرفرانسسکو فاوینو در نقش شخصیت اصلی و تهیه کننده.

توسط Giulio Zoppello -6 سپتامبر 2020 11:37

7
اشتراک گذاری
Padrenostro ساخته کلودیو نوس ، یکی از مورد انتظارترین فیلمهای ونیز 77 ، به لطف توانایی در ژانگ بازی کردن ، به دلیل بازیگران درجه یک و کارگردانی در میان جالب ترین صحنه های ظهور ایتالیا ، خود را به عنوان یک اثر بسیار خاص نشان می دهد. بین صفحه نمایش کوچک و بزرگ در پروژه های مختلف و دشوار.

برگرفته از یک داستان واقعی ، حاوی 120 دقیقه ای است که بیننده را در نیمه دوم دهه 70 به ایتالیا ، به رم لاتزیو از چینگلیا و Re Cecconi ، بین Tex و Carosello منتقل می کند ، اما مهمتر از همه در سالهای ناگوار رهبری است. والریو (ماتیا گاراچی) ، پسری ده ساله خجالتی و خیالی ، خود را از حمله ای که پدرش آلفونسو (پیرفرانسسکو فاوینو) ، دستیار کمیسر ، به دست برخی تروریست ها متحمل شد ، ناراحت می کند.

والریو علی رغم تلاش مادرش جینا (باربارا رونچی) برای جلب کنجکاوی و ترس خود ، سرانجام خود را بین میل به پدر شدن فعلی و تابستانی که به زودی دوستی عجیب و مهمش را برای او رقم خواهد زد ، پیدا خواهد کرد. مسیحی (فرانچسکو ققی). اما همه آن چیزی نیست که به نظر می رسد ...

Padrenostro یک فیلم کاملا شخصی است ، شاید خیلی زیاد

قطعاً نمی توان گفت که نوس در انتقال چنین داستان شخصی به صفحه بزرگ ، ترکیب واقعیت و خیال ، در یک فیلمنامه بدون شک خلاق ، که در آن دیدگاه او کاملاً متاهل است ، فاقد شجاعت یا جسارت است. انرژی گاراچی بسیار جوان است. ایتالیا در آن سالها مملو از خانواده هایی در همان شرایط بود که در آن مرگ و ترس همیشه در گوشه و کنار ، بین تروریسم سیاه و قرمز ، جنایات دولتی ، تنش ، و جو عمومی عدم توهم توهم بود.

نوس مطمئناً می تواند این ترس را از طریق چشم بچه های کوچک به ما بدهد ، اما در عین حال پذیرفتن یک بعد نامعلوم ، و همچنین مجبور کردن و تأکید بر او هر لحظه ، هم با کارگردانی و هم با موسیقی متن ، یک انتخاب شاید منسجم است. با تجربه اش ، اما از نظر سینمایی خیلی مناسب نیست. احساس این است که Padrenostro با یک "موتور" بیش از حد ساخته شده پیشرفت می کند ، که بار معنایی زیادی را به همراه دارد ، اما به ظاهر سردتر ، طبیعی تر ، خنثی تر نیاز داشت. به نظر می رسد این کارگردان اشتباه کرده است که غیرعادی بودن افکار عمومی مردم را نسبت به داستان درنظر نگرفته و در نتیجه نیاز به روایتی دارد که این شکاف را از نظر همدلی پر کند.

فیلمی که تعادل خود را از دست می دهد

کلوزآپ ها به تدریج خسته کننده می شوند ، کل انرژی را از دست نمی دهد ، اما یک انرژی غیرقابل تعریف است و واقعاً خیلی بد توزیع می شود ، جهتات سیالیت و طبیعی بودن خود را از دست می دهد ، داستان یک کودک را به نوعی سنگین تبدیل می کند بررسی ظرفیت کاملاً نوزادی برای جبران واقعیت با تخیل.
اما این راه ساده سازی استفاده و بیش از هر چیز پشتیبانی از داستانی نیست که باید مسئولیت بیشتری از بعد "تاریخی" داستان ، ارزش جهانی آن ، مسئولیت بیشتری به عهده بگیرد ، نماینده یک نسل کامل از کودکان بزرگ شده یا بدون پدر یا با ترس روزافزون از کشته شدن او در زیر خانه.

بدون شک ، استعداد نوس همچنان در این است که توانسته است لحظات زیادی از عدم اطمینان و وسواس را ارائه دهد و همچنین اینکه در نهایت بتواند نمایشی معتبر از کودکی به ما ارائه دهد. اما بیش از حد غزل و نمایش ، حتی در مواردی که لازم نیست ، در نهایت باعث ایجاد شرکت ناخوشایند از باروک ، از مواردی که قبلاً دیده شده است (Salvatores از وسط به بعد به روشنی معلق است) و صادقانه گفتن با ترفندها.

در پدر ما مضمون پدر بودن به عنوان غیاب

شرمساری واقعی که نوس لزوماً می خواست آن را دنبال کند و به بسیاری از مضامین ، جو ، پروازهای پیندرایی داستانی و با چنین لحنی بیش از حد "پر" متصل شود ، زیرا Padrenostro مطمئناً یک عنصر از اهمیت زیادی در تجزیه و تحلیل پدر بودن دارد که از "زیر" دیده می شود علاقه. شاید تمرکز بیشتر بر روی آن وقایع تاریخی ، پذیرفتن ابعادی کودکانه از آنچه ایتالیا به قلب او اصابت کرده است (کمی واضح است مانند JoJo Rabbit) بسیار جالب تر و موفقیت آمیزتر بود.

با این حال ، در فیلم بازنمایی جالبی از پدر بودن (غایب ، در حال حاضر ، به عنوان یک "ارث" حل نشده) وجود دارد ، که به بعد غیرقابل انتقال و پشیمانی متصل است. حیف است که یکی از معدود عناصر مثبت یک اثر است که واقعاً یک فرصت از دست رفته است ، عملیاتی که بیش از حد شخصی است و بیش از حد پرمدعا است ، تا بتواند چیزی را به مردم ارائه دهد.

۲۷

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

Venice 77 - Genus Pan: بررسی فیلم Lav Diaz

Venice 77 - Genus Pan: بررسی فیلم Lav Diaz
لاو دیاز به جشنواره فیلم ونیز برمی گردد و این کار را با جنوس پان انجام می دهد ، یک داستان سیاه که توسط شخصیت های فیلم با خرافات گفته می شود.

توسط مارتینا بارون -15 سپتامبر 2020 12:40

لاو دیاز در جشنواره فیلم ونیز در سال 2015 شرکت کرد ، کار چهار ساعته خود را با عنوان "زنی که به دنیا رفت" ارائه داد و رفت و "شیر طلایی" بهترین فیلم مسابقه را با خود برد. یک واقعیت سرنوشت ساز ، آیا این واقعیت نبود که پیروزی متضاد نویسنده فیلیپینی بحثی دقیق درباره پتانسیل و کارکردهای جشنواره های هنری فیلم را آغاز کرد و از عموم مردم و جهان منتقدان خواست تا وظیفه وقایع و میزان آن را زیر سوال ببرند. ، رویدادی مانند ونیز ، باید با دسترسی همه تخفیف داده شود یا در حرمسرا سینفیل های فداکار خود محدود شود.

واقعیت این است که زنی که رفت با ضرب و شتم فیلم هایی مانند La La Land ، Arrival ، Jackie ، عناوین برجسته هالیوود معاصر و نویسنده (در میان کارگردانان نیز یک شیلیایی مانند پابلو لاراین ، که در سالهای بعد با جنب و جوش بیشتر بازگشت) برنده این جایزه شد. و "سرزمینی" (Ema)) ، باعث ایجاد جریانی از انعکاس ها که کاملاً واضح و غیرقطعی نیستند ، در عوض تعیین حکم های بی سابقه ای برای آنچه ممکن است لحظه ای از آن برای جشنواره فیلم ونیز باید باشد و ارزیابی مجدد آن ، سه سال بعد یک فیلم نیمه طنز مانند جوکر تاد فیلیپس.

با بازگشت ، اما چهار روز بعد ، در روزهای جشنواره ، لاو دیاز دیگر فقط برای مسابقه رسمی اختصاص ندارد ، اما در اینجا او یک مکان را در بخش Horizons به اشتراک می گذارد ، بخشی شبیه به همان بخشی که به شما امکان می دهد شیر طلایی را پرورش دهید. به دست آوردن یک نویسنده ابتکاری آسیایی ، که به احتمال زیاد جزئی و به همین دلیل در رتبه بندی ، جنس پان بهترین کارگردانی را برای اریزونتی در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره فیلم ونیز به دست آورد ، غیرممکن است.

Genus Pan - از مسابقه تا (برنده) تابه Orizzontigenus ، cinematographe.it
یک هویت جزئی نه به این دلیل که از نظر کیفی یا روایی نسبت به اسلاف خود پایین است و نه از راه دور قابل دسترسی با محصولات فرومایه یا حتی فقط متوسط است که هیچ ارتباطی با پیچ و تاب خلاقانه ای مانند لاو دیاز نخواهد داشت. آنچه ویژگی جنس تابلو فیلمساز است ، به زنجیری کشیدن تصاویر خودش و مدل سازی آنها با توجه به سبک متمایز طولانی مدت و قاطع کارگردانش است ، نوعی نرمی پس زمینه که با اطمینان از این که همه کار را بیشتر قابل استفاده و قابل کنترل می کند. تا آنجا که ممکن بود قابل انتقال بود ، در نتیجه طول های معمول فیلم های نویسنده را نیز کاهش می داد و دو ساعت و نیم یک داستان سیاه غوطه ور در تناقضات و شرطی شدن طبیعت را انتخاب می کرد.

در یک داستان ماجراجویی که به صفات افسانه ، از داستان های متعلق به مکان ها ، فرهنگ ها و آداب و رسوم حتی با مفاهیم مرموز می رسد که در شاخ و برگ گیاهان سرسبز یا جنگل غیر مهمانپذیر زمزمه می شوند ، جنس پن تحقیق ، سفر ، حرکت نفرین شده را ادغام می کند از قهرمانان آن برای اشاره به خرافات و اعتقاداتی است که فیلم روشن شده توسط سیاه و سفید را با آیین ها و نمادها پر می کند. برنامه ای سفر به نظر می رسد که از قبل مشخص شده است و سرنوشت با توجه به انتخاب های شخصیت های خود ، از اعتماد به دیگران ، تمایل به تسلیم نشدن به تعصب یا خرافات ، اما همچنان در چشم است ، تغییر می کند.

Genus Pan - خرافات فراطبیعی شخص تابلو ، گیاه جن ، cinematographe.it
اسطوره ای که اگر در گذشته وجود داشته باشد ، با استفاده از این کلمه ، با استفاده از هنر داستان برای انتقال دانش و تعلیمی که همه آنها فقط با گوش دادن می آموخته اند ، انتقال داده می شود ، اما دیاز با دوربین ثابت خود جابجا می کند ماده به عنوان عکس. بی حرکتی که دقیقاً با اشاره به سستی آنچه قبلاً مشاهده شده بود ، با وسواس در محدوده خود بسته نمی شود ، اما با تنوع قابل توجهی جریان می یابد که بدین ترتیب یک فیلم بسیار خشک تر و ظاهراً ساده تر است تا بتواند تماشای ، که توسط صحنه های پی در پی و روان سیال دیاز بهم پیوسته است.

با دشمنی که شخصیت ها را درگیر خود می کند و آنها را در یک اعتقاد ماورایی مانند قرار گرفتن در چنگال انتقام یا به نفع جنگلی که یکی در آن قرار دارد ، قرار می دهد ، جنس پن هم در داستان و هم در کارگردانی یک لاو دیاز گفتمانی است. ، نه برای یک رشته خاص الهام بخش یا جدی از کارگردان ، بلکه همچنان به خاطر شایستگی های بزرگ هنری خود تحسین می شود ، که ارزش آن را غیرممکن است.

۲۶

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali

10 فیلم برتر سال 2020

چه چیزی باید در شب تماشا کنید: 10 فیلم برتر سال 2020
هنر
به گزارش بی بی سی
اشتراک گذاری
نیکولاس باربر و کارین جیمز ، منتقدان سینما ، لیستی از 10 بهترین فیلم منتشر شده در سال 2020 را برای نسخه انگلیسی بی بی سی تهیه کرده اند. این رتبه بندی شامل درام های اسپایک لی ، برندگان معتبرترین جشنواره های فیلم ، فیلم های مبتنی بر وقایع واقعی ، وسترن و داستان های علمی است.

"پنج خون یکسان"

نتفلیکس درام مربوط به کهنه سربازان جنگ ویتنام "پنج خون یکسان" اسپایک لی را منتشر کرده است. در داستان ، 4 پیشکسوت - پل (دلوروی لیندو) ، اوتیس (کلارک پیترز) ، ادی (نورم لوئیس) و ملوین (آیزایا ویتلاک جونیور) - در جستجوی گنجینه های پنهان و بقایای رهبر دسته خود (چادویک بوسمن) به ویتنام بازگشتند. این دوستان با همراهی پسرشان پل (جاناتان میجرز) ماجرایی را آغاز می کنند که به آنها کمک می کند تا با آسیب روانی کنار بیایند.

"داستان دیوید کاپرفیلد"

این درام کمدی براساس رمان زندگینامه چارلز دیکنز "زندگی دیوید کاپرفیلد ، خودش را می گوید" ساخته شده است. Dev Patel نقش اصلی فیلم را بازی کرد. هیو لوری و تیلدا سوئینتون نیز در این فیلم بازی کردند.

"هرگز ، بندرت ، گاهی اوقات ، همیشه"

این درام به کارگردانی الیزا هیتمن برنده خرس نقره ای در برلیناله 2020 شد. این تصویر داستان اوهامام 17 ساله است که از بارداری ناخواسته مطلع می شود. این دختر با حمایت پسر عمویش اسکایلر و غریبه جاسپر در تلاش است تا یک سوال دشوار را حل کند - کودک را رها کند ، سقط شود یا او را برای فرزندخواندگی تحویل دهد. بعلاوه ، اوتهام مجبور می شود موقعیت خود را از دید والدین پنهان کرده و برای موجودیت پول پیدا کند.

این فیلم همچنین س questionsالات سختی را در مورد آزار جسمی و جنسی شخصیت اصلی متحمل می شود.

"شکار"

فیلمنامه هیجان انگیز "شکار" بر اساس داستان "خطرناک ترین بازی" ساخته ریچارد کانل ساخته شده است. فیلم نوعی طنز در مورد تقسیم بندی بین چپ و راست آمریکایی است. این تصویر در مورد 12 غریبه ای است که ربوده شده اند. آنها کشف می کنند که گروهی از افراد ثروتمند آنها را برای شکار انتخاب کرده اند. برخی از بازی ها برای نخبگان خراب می شوند که مردم شروع به مبارزه با مجرمان می کنند.

نقش های اصلی فیلم را بتی گیلپین ، ایک بارینهولز ، اما رابرتز و هیلاری سوانک بازی کردند.

"Nightjars"

این درام عرفانی از زندگی در سرتانا باکوراو برزیلی می گوید. ساکنان این دهکده کوچک از دست دادن پدرسالار کارملیتا ، که در سن 94 سالگی درگذشت ، غمگین هستند. اما چند روز پس از مرگ وی ، اتفاقات عجیبی در این شهر شروع می شود: شبکه تلفن همراه ناپدید می شود ، شهر از نقشه های آنلاین ناپدید می شود و هواپیماهای بدون سرنشین که از هیچ کجا ظاهر شده اند ، مسافران را تعقیب می کنند. علاوه بر این ، قتل های وحشتناکی در روستا شروع می شود و همه سوicion ظن متوجه گروهی از موتورسواران می شود. ساکنان این روستا بدون در نظر گرفتن قانون و نظم ، جنگ خونینی را با افراد ناشناس آغاز می کنند.

درام "Nightjars" برنده جایزه هیئت داوران هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن شد.

"دستیار"

خلاصه داستان این فیلم براساس داستان واقعی چندین دستیار هاروی وینستین است. جولیا گارنر نقش اصلی فیلم را بازی کرد. در داستان ، جین در یک شرکت فیلم سازی در نیویورک کار می کند. در طول کار ، دختر در مورد مشکل آزار و اذیت از رئیس می آموزد و تصمیم می گیرد تا توجه همکاران خود را به این موضوع جلب کند ، که ، همانطور که مشخص شد ، به راحتی چشم خود را بر روی آنچه اتفاق می افتد می بندد.

"اما"

این درام کمدی براساس رمانی به همین نام از جین آستین ساخته شده است. دختری اما تصمیم می گیرد که به خوبی در مردم تبحر داشته باشد ، و نقش یک خواستگار را بر عهده می گیرد و به دنبال مهمانی های سودآور برای دوستانش است. بنابراین ، اما هریت متواضع را از ازدواج با یک کشاورز دلسرد می کند و نایب السلطنه را برای او انتخاب می کند ، آقای التون ، که به نوبه خود ، عاشق خود اما می شود.

اشتیاق بیش از حد به خواستگاری و تأثیر شدید اما بر روی دوستانش منجر به رنج عشق برای دختر خود می شود.

"شب بی پایان"

دو نوجوان از شهر کوچک کایوگا (آمریکا) تماس تلفنی عجیبی دریافت می کنند. آنها سعی می کنند منشا صداهای غیرقابل توضیح را کشف کنند و حتی با حوادث غیرواقعی تری روبرو می شوند.

این درام علمی تخیلی براساس 2 واقعه ساخته شده است: حادثه ککسبورگ و ناپدید شدن در دریاچه فاس ، که با بشقاب پرنده ها در ارتباط است.

"هنرمند و دزد"

این مستند درباره هنرمند باربارا کیسیلکووا است که تصمیم گرفت با مردی که اثر هنری او را دزدیده است دوست شود.

این فیلم جایزه بزرگ هیئت داوران مستند جشنواره فیلم ساندنس را از آن خود کرد.

"داستان واقعی باند کلی"

بیوگرافی غربی درباره دزد افسانه ای استرالیایی ند کلی. این فیلم درباره شخصیتی کاملاً جنجالی در تاریخ جنایی جهان است که در میان جنایات وی سرقت از بانک وجود دارد. پلیس پاداش عظیمی را به سر کلی اختصاص داد ، در همان زمان مردم او را رابین هود واقعی می دانستند.

نقش های اصلی فیلم را جورج مک کی ، راسل کرو ، نیکلاس هولت ، چارلی هونام و دیگران بازی کردند.

منبع :

۲۴

مهر

۰ نظر

۰

taher kamali